Paranoyak olmayı neden kimse kabul etmez? Çok mu zor birşey, bence değil. Bir paranoyak herşeyin farkındadır. Diyorum ya, bu bir lütuf benim için. Ben kimse için varolmadım, ben kimseye mecbur değilim bir kere. Bugün arkadaşımla buluştuk, bana uzun uzun birşeyler anlattı. Tam dinlemedim, o ara yağmurda gezinen iki sevgili çarpmıştı gözüme. İçimden, "romantik olacaksınız diye zaatüre de olmayın" dedim. Arkadaşımda sen beni dinlemiyorsun dedi. Ya da onun gibi birşeyler, tam dinlememiştim. Dinlesem kimbilir neler neler söylemişti. Belki hayat ile ilgili dipnotlar. Paranormal activity izlerken aklıma geldi. Ya paranoyak activity olsaydı? Oradaki ruhani varlıkta ben. Herkesi öldürmesem, ama süründürsem. Bugün ayrıca kendime pazardan huni baktım. Mavisini bulamadığım için alma eyleminde bulunmadım. Arkadaşlarla gidilen "guitar hero" da cabası. Vakti gelmeden basılan notalar, tınlamalar, zırıltılar. Her Türk insanı gibi bununda bi cinliğini aradım, ama nafile. Oyun nuh diyor, bi açığım var demiyor. Oyunu oynarken oyuna dalmak çok gereksiz şeyler aklına getiriyor insanın. Sanki metallica biziz. Ayağa kalkıp kopmalar, insanların ruh sağlığıyla fazlasıyla oynuyor bu oyun. Yerinde olanlar için tabiki. Aslında durumum daha iyiydi, insanların aptallık adını verdiği şeylere takardım. Şimdi tüm açıkları gözlerimin önünde. Pek fazla insan olmayan, hatta gittiğimizde kimse yoktu, herneyse. İçerde kimse olmayan bi kıraathaneye gittik. Çay ocağında ki adama 3 çay işareti yaptım. Ve çaylar geldiğinde: abi çaylar sizin mi? Dedi. Kıraathanede kimse yok! "Yok abi şu uç masadaki cinler söyledi" dedim. Tabi doğaldır çıktık oradan. İnsanlar eskiden daha dikkatliydi.
S. Büyükburgaz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder